Grüessech. I bi der Bärtschi.
Bärtschi!
Bärtschi! Nei, mit E. Schribe muesch es mit E!
Aber säget mer jaa nid Bertschi, süsch gits Lärme!
Das macht mi väruckt, Beertschi. Bärtschi heisst das, o we mes mit E mues schribe. Da cha nii nüt derfür, da si miner Vorfahre tschoud, die hei sech nämlech es E la ufschwätze. Es E für nes Ä la ufschwätze. Dasch zirka im früeche 19. Jahrhundert gsi, wo Napoleon hett befohle, äs mües jetz jede e amtleche Name ha. Drbii hett sowiso jede jede kennt, dert wo mer härchöme. ’s wär auso gar nid nötig gsi.
Vilech ischs o wägemne schture Bärner Beamte, weisch somne Ancienregimler mit Zopf, wo us höcherer Iibiudig erschtens nid Iibiudig hett gseit, sondern Ibildig mit äll, auso äu. E, so wi si hütt no schnure, di Zöpf. Di Heremönsche, gäu. U mit de Nazis heisi nie nüt ztüe gha. U zwöitens ds Gfüeu hett gha, jede bärndütsch Ä imene Name müess me itz us ästetische Gründ hochdütsch mit E schribe. Mit E wi Beertschi! Wi Beeri! Wi Wiibeeri! Angerne Orte ischs emu o gange, u Bärtschis us em Aargou schribesech no hütt mit Ä, aber di si katolisch u gö mi nüt aa, i bi nämlech guet reformiert.
Ää, i mas eifach nid verputze, wemer eine Beertschi seit. Wes sogar Bärner gitt, wo Beertschi säge. I weiss, bi de Oschtschwyzer ischs angersch, di hei da gwüssi Hemmige, das mues me verschtah. Sogar die, wo sech Müe gä ä für Bärtschi z säge, äs tönt immer no wi Beertschi. Ganz schlimm ischs, wesi mi duze u nid emau chöi Bärtu säge, i bi nämlech Bärtu, Bärtu Bärtschi, Bärtschi Bärtu, u wöu mi Vater scho ne Bärtu isch, bini Bärtschi Bärtus Bärtu. Schteuet nech itz das mau z Romanshorn usse vor! Beertschi Beertus Beertu! Äs geit eifach nid!
Z letscht seit me mer dert usse eifach Albert, u das schtört mi no viu me. Albeert mit Äu! I bi gopfertecku der Bärtu, ds Bärn isch das nüt Grusigs. U wemenang scho duzet, de grad richtig, oder! Entweder Bärtu oder Bärtschi, dasch o rächt, wememi duzet, aber Bärner, wo Bertschi säge, chöi mer i d Schue blase. Das tönt ja zum Dervoloufe. Nei, da wirdi tubetänzig, dasch grad wi bi dene Lütt, wome d Schue vor der Wonigstür mues abzieh, bevor me ichechunnt. Di chöi mer no viu me i d Schue blase. Einisch bini bi öpperem gsi, da si d Pantoffle scho vor der Tür gläge, grad zum Drischlüffe, so quasi wi ne Wink mit em Zuunpfau. A-a, nid mit Bärtschi, hani gseit, u bi grad wider dervogloffe.
E nu item.
Commenti